15 Haziran 2010 Salı

Uyku biraz uyku, butun istegim buydu!



Hatirliyorum onceki blogumda da bu baslikta bir yazim vardi, evet hala ayni seyi istiyorum :) Ela 19 aylik oldu, ama uyku konusu hala tam olarak duzelemedi...

Once yeni dogmus bebek normal iki saatte bir uyanmasi dedim, pasa pasa uyandikca emzirdim. Gazi var ondan uyuyamiyor, ona da yazik dedim pispisladim emzirip geri uyuttum. Sonra dis agrilari basladi, heralde disleri kasiniyor yazik rahatlasin bari dedim emzirdim uyuttum. Ilk 9 ay boyunca beraber sarmas dolas, kucak kucaga uyuduk. Yine de cok uyaniyordu, hatta 5 aylik civariydi saat basi, yarim saatte bir, iki saatte bir olmak uzere gece boyunca 7-8 kere uyaniyordu. Ela gun icinde uyuyup yorgunlugunu atiyordu da, babasi da ben de sabahlari zombi gibi kalkiyorduk. Bu duruma acilen bir cozum bulmaliydim, uykusuzluktan iyice depresif olmaya baslamistim. Elizabeth Pantley'in "The no-cry sleep solution" i bu konuda okudugum ilk kitapti ( Su anda da ayni yazarin toddler icin olan kitabini okuyorum!) Kitap guzel oneriler sunsa da cabuk bir cozum onermiyor bense geceleri Ela'yi emzirirken uykusuzluktan sinirlerim bozulmus bir sekilde agliyordum surekli :( Hayir memeyi emip geri hemen dalsa canima minnet ama yarim saat hatta bazen 1 saati buluyordu yeniden uykuya dalmasi. Yatakta uyuyamiyordu, surekli kucagimda pispislamalar, ninniler ve gecenin bir vakti bilmem kacinci kez evin icinde ordan oraya dolanan ben! 7 aylik civariydi, doktora bu durumu anlattigimda artik gece beslenmesine ihtiyaci yok, gece emzirmelerini kes dedi! O kadar kolaydi sanki, bu sefer Emrah'la isbirligi yapmaya karar verdik, gece uyandiginda Ela'yi Emrah kucagina alip sakinlestirmeye calisiyordu. Gece beslenmesini kesmek icin bana erken gibi geliyordu, o yuzden yine arada emzirsem diye dusunuyordum. Sonra sutumu sagip biberonu da Emrah'a verdim, normalde biberon almayan Ela biberondaki sutu bitirince doktor ne derse desin anladim ki henuz erken. Tatildi, suydu buydu derken Ela 9 aylik olup iyice agirlasmaya basladi, yani artik kucagimda uyutmak da iyice zorlasmaya basladi. Geceleri uyandiginda kanguruya koyup evin icinde oyle dolasip uyutuyordum. Uyuyunca uyandirmadan yatagina koymayi basarabilirsem ne ala, basaramazsam haydi bastan!

Simdi dusunuyorum da geceleri ne cok dolaniyormusum, bana da yazik valla! Neyse sonra baktim ki uykusuzluktan iyice asabim bozuluyor, gun icinde gergin oluyorum gece beslenmesini kesip yataginda uyutmaya karar verdim. Bir sure daha uykusuz kalip bir de bunu denemeliyim dedim, herkesin ove ove bitiremedigi Tracy Hogg'u bir de ben okuyayim bari deyip okudum. Pantley'in de Hogg'un da birlestigi en onemli sey rutindi, uyku oncesi rutinimiz yoktu bizim. Hemen ise koyuldum, uyku oncesi banyo, kitap, meme, dis fircalama ve sonra uyku muzigi esliginde uyku. Bu sefer Tracy Hogg'un yatir/kaldir yontemiyle yatakta uyutmayi denedim, ilk birkac gece biraz zor olsa da genel olarak cok zorlanmadi. Bu sekilde gece beslenmesini de kestim. Daha ilk geceden aylar sonra 4 saat kesintisiz uyuyabilmistik. Zamanla gecede iki hatta bire dusmustu uyanmalarimiz. Gecede bir kere uyanmaya raziydim tabi ben, uyandigi zamanlarda da geri uyutmak epey kolaydi eskisine gore, elimle biraz oynayip maksimum on dakika icinde geri daliyordu yataginda. Bazi donemler sanirim dis donemlerinde daha cok ugrastiriyordu tabi ama hicbir zaman eskisi kadar kotu degildi. Tabi hicbir zaman kolayca da uykuya dalmadi, hep ugrastirdi, hep direndi uykuya ama bunu kabullenmistim tabi.
Zamanla elimle oynayarak uykuya dalma isini abartti, elimle oynamayip elimi resmen tirtiklamaya basladi. Isaret parmagimla basparmagim arasindaki boslugu tirnaklariyla kaziyarak, minciklayarak daliyordu! Her ne kadar yapma etme de desem, o sira elimi de ceksem cok fazla aglayip uykusunu iyice actigi icin, ben de aman uyusun bir an once deyip sesimi cikarmadigim icin elime iyice takmis durumda su sira. Geceleri yine cok SIK uyaniyor kistan beri, ben de kisin gece yataktan cikip onun odasinda uykulu uykulu onu uyutmaya calisacagima getirip yanimda uyuttum cok fazla. Tembellikten, uyku halinden, sabahlari onunla ayni yatakta uyanip oynasmak istemekten, onun geceye daha fazla odasinda devam etmek istemeyip aglamasindan kaynaklandi bu durum biraz da.

Cok fazla olmasa da deliksiz uyudugu geceler de oldu tabi. Hatta bu eve ilk tasindigimizda, ben yeni odasini yadirgar mi acaba diye dusunurken o ilk uc gece ustuste deliksiz uyuyarak beni sok edip bir rekor kirdi. Tabiki devami gelmedi... Ama yataginda deliksiz uyuyarak demek ki elime cok fazla takmamis kafayi, uyuyabiliyor diye dusunmeme sebep oldu. Gece uyanip da yataginda yatmak istemediginde onu zorlamayip yanima almakla dogru yapmisim dedim. Yine haftada bir iki gun deliksiz uyudugu da oluyordu, fakat uzun zamandir nerdeyse 1-1,5 aydir cok fazla uyaniyor, uyandiginda kesinlikle yataginda kalmak istemiyor, yanima gelse bile elimi cok fazla tirtiklayip benim de uykumu kaciriyor, 1-2 saat uyanik kaliyor, agliyor, yatakta oturup uyumak istemiyor vs. Tabi kendimi mi kandiriyorum bilmiyorum ama bu arada dis de cikariyor, ve dis donemlerinde hep uykusu bozuluyor. Disler daha gorunmeden disetleri kabarirken basliyor Ela'da huzursuzluklar, ne zaman ki disi patliyor rahatliyor-rahatliyoruz. Su anda alt azilari yeni patlamis durumda, gece uyanik kalmadan aglamadan ama yine bizim yatakta ( ki bu sorun da degil aslinda yeter ki huzurlu uyusun, uyanik kalip cok fazla aglayip elimi tirtiklamasin) uyuyoruz birkac gundur.

Gectigimiz gunlerde doktor kontrolu vardi. Bu arada burda rutin kontroller ve asilar icin bizdeki saglik ocagi tarzi yerler var, flaman bolgesinde oturuyorsaniz flamanlarin organizasyonuna brukselde ya da walon bolgesindeyseniz walonlarin kurulusuna yonlendiriyorlar sizi, cocuk hastayken bakilmiyor sadece kontrol ve asilar icin. Yeni eve tasinmamizla beraber artik flamanlarinkine gitmeye basladik biz de. Eskisinde sadece boy-kilo-bas cevresi olcumu yapilir, o ay asi varsa asi yapilir, varsa sorular sorulur ve ustun koru cevaplar alinirdi. Ben yine o tarz birsey beklerken gordugumuz muameleye inanamadim. Cok fazla ilgilendiler, yalnizca olcu alip gondermediler, motor gelisimini, yemesini-icmesini, konusmasini tek tek sordu doktor. Hastalandigi zaman goturdugumuz pediatrist bile bu kadar incelemiyordu, cok sasirdim, buralarda pek aliskin degildim. Doktordan sonra bir de bebek hemsiresiyle uzun uzun konustuk, uyku konusundaki sikintilarimi anlattim. Anlatirken de tipik Avrupali elini verme, yataginda yatsin aglar aglar alisir der simdi bosuna sormasa miydim acaba diye de gecirdim icimden. Bunu da soyledi tabi ama eger aglatmayi tercih etmiyorsam baska yontemler de oldugunu soyledi. Biraz konusunca gercekten bu konuda sikinti yasadigimi anladi ve uyku konusunda daha uzman bir hemsireye sizi arattiracagim dedi. Gercekten de bir hafta icinde baska bir hemsire aradi beni ve telefonda uzun uzun konustuk, simdilik Ela'nin odasina bir yatak koyup hicbir fiziksel temasda bulunmadan uyutmayi denememi soyledi, seni yatarken gorsun ama kesinlikle dokunma dedi. Yine uykusuz kalicaksiniz, aglicak ama seni yaninda gorecegi icin odasinda birakip cikmanla ayni olmayacak dedi. Yine bir cozume ulasamazsan ya beni ya da cocuk davranislari uzerine uzmanlasmis bir baska (yine flaman) kurumun adini verip ordan randevu alabilecegimi soyledi. Sadece uyku degil, her turlu sorunda istahsizlik, davranis bozuklugu vs gibi durumda buraya basvuralabiliyor ve tamamen ucretsiz. Cok sasirdim ve devletin bu kadar yardimci olmasi cok hosuma gitti.
Bakalim ben simdilik hemsirenin soyledigi seyi denemedim, birkac gundur yanimizda pek uyanmadan uyudugu icin erteledim yine. Gectigimiz gunlerde daha hemsireyle konusmadan once elimi vermek istemedigimi bundan rahatsiz oldugumu artik elsiz uyumasi gerektigini soyledim. Elimi vermemeyi denedim ama tabiki basarili olamadim, cok fazla agladi, illa ki fiziksel bir temas istedi. Sonraki gunlerde cok hircinca davranip evde surekli bir ciglik, mizirdanma hali basladi. Simdilerde huysuzlugu da azaldigi icin, elsiz uyutmayi denemeye pek de cesaret edemiyorum. Biraz daha buyuyup yataga artik ucumuz de sigmadigimiz zaman nolucak onu bilmiyorum tabi :)

Not: Bu arada bu yazi da simdiye kadar yazdigim en uzun yazi oldu :)

6 comments on "Uyku biraz uyku, butun istegim buydu!"

Hülya Cinsçiçekçi on 15 Haziran 2010 20:50 dedi ki...

yeşim
- elinin o bölgesine yara bandı sarmayı deneyebilirsin
- artık büyüdüğünü, kendi kendine uyuyabileceğini söyleyip bir de her gece yıkayıp uyutabilirsin. daha kolay uyur.
- diş çıkarırken gerçekten zorlanıyorlar. muhtemelen son dişler geliyor ve en zoru da onlar. bizimki dişleri tamamladı da öyle başladı uyumaya :)

YesiM on 16 Haziran 2010 09:41 dedi ki...

Artik buyudugunu elsiz de uyuyabilecegini anlattim, cok anlamak istemese de kabullenir gibi oldu ama tabi gece uyku sersemligiyle ne buyumesi beee dercesine elime yapisiyor :) Aksam ilk uyuturken de once elimi tutuyor daha ben bisey demeden ih-ih diyor el yok anlaminda, bu sefer de elimi alip yuzune koyuyor :) illa bir temas olacak yani :)

Isil Simsek on 16 Haziran 2010 13:00 dedi ki...

Yesim,ben bir yerde okumustum 19 ay cok sihirli bir aydir diye. Cok buyuk degisimler olurmus 19.ayda. O gune uyuyanlar uyumaz olurmus,uyumayanlar da uyumaya baslarmis. Aylarca 19. ayi bekledim lakin bizimkinde bi degisiklik olmadi :)) hatta durum daha da kotulesti,bi ara hatirlarsan Defne gece 1de 2de uyanip sabahlara kadar uyumazdi.21-24.aylar arasi.sonradan anladim ki o donemde konusmayi cok ilerlettigi icin oyle oldu.Sonra iki yasina girince duzeldi her sey.Sizi ziyarete gelmistik ondan sonra da bi daha gece kalkmadi hic.Evden uzaklasma,tatil vs iyi geliyor bu tur aliskanliklari degistirmeye. Diyecegim o ki,atla gel :)ya da bi kac ay daha sabret hepsi gececek.

YesiM on 17 Haziran 2010 09:31 dedi ki...

Abla supersin,cok iyi yorum, diyecegim o ki atla gel deyip de konuyu baglamissin ya bayildim :) gelicez gelmesine de o zamana kadar ela 22 aylik olucak! Bakalim bir degisiklik olucak mi goricez...

Berceste on 8 Temmuz 2010 00:31 dedi ki...

Ayni seyleri biz de yasiyoruz Yesim. Birara kuzenime Adapazari'na gittik, o sirada onlar sabah ise giden kizlari yuzunden cok erken kalkiyorlardi. Evdeki sese bizimki de uyaniyordu. Hayat duzene girdi. Sabah 7-8'de kalkis, 12'de en gec uyuma, 3'te kalkis, gece de 9-10 arasi uyuma. Bu duzen 1 hafta gitti orada. Superdi. Eve donduk. Bir iki gun sonra kabusumuz gene basladi. Baba ile oynamaya taktigini farkettim bizimkinin. Baba eve gec geldikce, o da uyku saatini ona gore kaydirdi ve su anda gene zaptedilemez bir halimiz var :(((( Tracy Hogg'u okuyamadim ben, cok bogucu geldi. Belim sebebiyle kucukken yatir kaldir da yapamadim. Evdekiler de razi gelmedi cocugu aglatmaya. Oysa bizimki 3 aylikken kendisi kesti gece uyanmalarini. Su anda uyku en buyuk sorunumuz. Ne yapmali bilemiyorum :( Baba eve erken de gelse, gec de gelse ayni hallerdeyiz. Saatleri degistirmek istedim. Dun sabah 7'de kalkti mesela. Aksam 6'ya kadar uyumadi, sonra serildi. Sonra da gece yatis saati sasti tabi! Ben de uykudan gectim, duzen istiyorum...

YesiM on 12 Temmuz 2010 00:57 dedi ki...

Dilek, ben bu yaziyi yazdiktan kisa bir sure sonra geceleri Ela'nin odasiyla yatak odasi arasindan mekik dokumaktan bikip ogle uykulari da dahil surekli yanimizda yatirmaya basladim,. Su sira kopek disleri geliyor o yuzden yine uyaniyor filan ama yine de eskisi gibi degil, ben de super uyuyorum mutluyum :) tavsiye ederim...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

Ela ve annesi... Copyright 2008 All Rights Reserved Baby Blog Designed by Ipiet | All Image Presented by Tadpole's Notez

Web Analytics